“Je hebt hoe dan ook de dood in de ogen gekeken”
Kanker treft ontelbare mensen en anders dan vroeger is de ziekte nu bespreekbaar. Hoe het echt is om te leven met de diagnose, daarover is verhoudingsgewijs maar weinig literatuur beschikbaar. Toch vullen die een grote leemte, zoals blijkt uit de boeken die Tertio nr. 1.231 van 13/9/’23 brengt met getuigenissen van Dirk De Wachter, Tine Maenhout en Silvia Brouwers die de ziekte doormaakten, en geestelijk verzorger Francesco Kortekaas.
Liza Cortois & Frederique Vanneuville
Een kankerdiagnose hakt er mentaal diep in. Dat ervoer ook de succespsychiater Dirk De Wachter. In zijn boek Vertroostingen – dat een kruising is tussen een biografisch relaas en een essay – gaat hij op zoek naar bronnen van troost. Hij vindt die in kunst, literatuur, poëzie en reizen, maar vooral in de aanwezigheid van de andere: “Mensen die je zien, door wie je gezien wordt.”
Tine Maenhout en Silvia Brouwers kregen allebei de diagnose kanker en maakten het hele behandelingsproces door. Samen schreven ze Het is kanker. Wat nu?, een boek waarin ze de ervaringen en emoties beschrijven die bijna alle kankerpatiënten delen, hoe verschillend ook ieders traject. Het is het boek dat ze zelf graag hadden kunnen lezen in hun periode als patiënt, maar dat nergens beschikbaar was.
Francesco Kortekaas heeft als geestelijk verzorger bijna veertig jaar ervaring, waarvan 22 in een oncologisch ziekenhuis. Omdat in de literatuur over omgaan met kanker de psychologische invalshoek domineert, schreef hij Levensbeeld en kanker, waarin hij – zoals de ondertitel aangeeft – een existentiële, spirituele visie aanreikt.
