“Sociale bewogenheid en verbinding zitten in onze diepste vezels”
Een deel is nog werf, maar de afgewerkte klassen en speelplaats zijn een lust voor het oog. Op 1 september opent een nieuwe jezuïetenschool in hartje Molenbeek en dat nieuws gaat over de tongen. Menen ze het echt, de jezuïeten, om naast algemeen ook technisch en beroepsonderwijs aan te bieden? Nota bene in een van de meest sociaal-uitdagende gemeenten van het land? Tertio nr. 1.229 van 30/8/’23 neemt u mee naar de school en in het leven van jezuïet Egied Van Broeckhoven naar wie de school werd vernoemd.
Sylvie Walraevens & Benoit Lannoo
Afgevaardigd bestuurder Eddy Van de Velde stond aan de wieg van de nieuwe Egied Van Broeckhovenschool in Molenbeek. “Mensen hebben soms een enge kijk op het project van de jezuïeten, dat ze als kwaliteitsvol en dus elitair percipiëren”, zegt hij. “Maar sociale bewogenheid en verbinding zitten in onze diepste vezels. Jezuïeten gaan waar weinigen komen: bij uitgeprocedeerde vluchtelingen, bij gedetineerden in gevangenissen. En nu dus ook in een gemeente waar je het niet zou verwachten. In ons onderwijs is de verruiming al decennia bezig.”
Een jaar geleden wierf het schoolbestuur een directeur aan voor de nieuwe school. Corine Versteylen, jarenlang actief aan de Vlerick Business School, vulde met veel overtuiging en enthousiasme die ruime schoenen. Ze ging een jaar lang praten met andere schooldirecties, met buurtorganisaties en met ouders. Er ging een wereld vol rijkdom open, vertelt de directeur. “Ik heb al prachtige dingen gezien, hier loopt veel talent rond. Het is een kwestie van kansen bieden zodat de kinderen die ook kunnen grijpen.”
Zes jaar, één school
Kinderen die schoollopen in verschillende finaliteiten – gericht op verder studeren of op de arbeidsmarkt – volgen samen les op één campus. Dat is winst voor school én leerlingen, zegt Versteylen. “Met een aanbod van ASO, TSO en BSO kunnen we kinderen de juiste plaats geven op basis van hun talenten, capaciteiten en motivatie en hoeven ze de school niet te verlaten bij een heroriëntering. Daardoor kunnen we ook schoolmoeheid beperken. Eén differentiatie-uur per week wijden we aan welzijn en leren leren. Leerlingen die ongekwalificeerd uitstromen, hebben vaak een hele resem scholen achter de rug. Dat willen we vermijden door verbinding te creëren tussen de verschillende finaliteiten. We willen onze leerlingen zes jaar lang ondersteunen, ongeacht de keuzes die ze maken. Op de arbeidsmarkt werken ingenieurs, ploegleiders en arbeiders ook samen. Waarom die kruisbestuiving niet al starten op school?”
De nieuwe ignatiaanse school in Molenbeek draagt de naam van Egied Van Broeckhoven, priester-arbeider en auteur van mystieke overpeinzingen. Zijn Dagboek van de vriendschap wordt opnieuw uitgebracht.
Op 28 december 1967 kwam Egied Van Broeckhoven in een grote ijzerfabriek in de Brusselse gemeente Vorst onder enkele duizenden kilo’s ijzeren platen terecht. Hij brak zijn nekwervel en was op slag dood. En paar dagen tevoren was 'Gied' – zo werd hij doorgaans aangesproken – 34 jaar geworden. Dat er in zo’n fabriek toen niet echt aan de veiligheid van de werklui gedacht werd, wist de priester-arbeider best. "Minstens om de veertien dagen een accident", schrijft hij in de dagboeken die hij bijhield. "Er is een eindejaarspremie voor wie geen accident had." In de dagboeken vind je ook een vaag voorgevoel terug van wat gebeuren kon. "Als ik hier nog lang blijf, kan het vroeg of laat mijn leven kosten." Maar Egied besloot om te blijven. "Ik zou niet graag anders worden behandeld dan mijn kameraden." In augustus 1965 vestigde hij zich met twee medebroeders in de Onderwijsstraat in het arme Anderlechtse Kuregem. "Wij zochten een arme volkswijk", zegt zijn nu 85-jarige medepater Hugo Carmeliet, "maar wisten niet dat het ook een migrantenbuurt was.” Het apostolaat van de priester-arbeiders was in enkele woorden samen te vatten: er bij zijn. Incarnatie en aanwezigheid.
