Beste Tertio-lezer, het pinksterweekend staat voor de deur en Tertio schenkt je in dit nummer weer volop inspiratie en geestdrift.
Met Pinksteren vieren we het neerdalen van het goddelijke vuur – de heilige Geest – onder de mensen. Tertio laat twee getuigen aan het woord die vanuit hun ervaring de aanwezigheid en werking van de Geest ervaren. Tertio-freelancer Benoit Lannoo doet dat in een klasgebeuren met zoekende en ontdekkende jongeren. Timothy Beynaerts ontdekt de Geest in de zoektocht naar vervulling van een vurig verlangen dat elke mens drijft.
Tertio sprak uitgebreid met kerkjurist Myriam Wijlens. Ze is lid van het kernteam dat in Rome de synode over synodaliteit coördineert. Ze zit daarmee op de eerste rij om te zien hoe enthousiast mensen het synodaal proces verwelkomen. Het hele gebeuren wekt bij haar en vele anderen het gevoel van een nieuw Pinksteren: “De Kerk laat diversiteit toe zoals ze nooit eerder deed.”
Verder in dit nummer
Bisschop Matthew Hassan Kukah is binnen de Nigeriaanse samenleving al tientallen jaren een vooraanstaande stem op vlak van religie, conflict en vrede. Op uitnodiging van het Centrum voor Vredesethiek en de Cusanus Leerstoel (KU Leuven) was hij onlangs in België.
In alle tijden zijn mensen slachtoffer van discriminatie, onrecht, haat, racisme, uitsluiting en oorlog. Het voorbeeld van Dietrich Bonhoeffer (1906-1945), luthers theoloog, predikant en verzetsman, triggert de Kerk om in zulke situaties uit haar schulp te komen en zich niet te beperken tot spreken en reflecteren, maar zich uit te strekken naar mensen buiten de Kerk en aan de marges van de samenleving.
Lander Deweer is historicus, journalist en verknocht wandelaar. Die combinatie bleek uitermate geschikt om naspeuringen te doen naar een driedaagse tocht die Vincent van Gogh in de zomer van 1879 maakte. Vanuit de Borinage trok de schilder – die toen nog geen schilder was – te voet naar de Geuzenhoek om er Abraham van der Waeyen Pieterszen op te zoeken. Die ontmoeting was volgens Lander Deweer doorslaggevend voor Van Goghs keuze voor het kunstenaarschap.
Een mechanistische interpretatie van de natuur, een rationalistische benadering van mens en wereld, de vervoering die kritiek mensen biedt en het daarbij horende genoegen van een ontluisterende waarheid of realiteit lopen uit op een gigantisch zinverlies. Daartegenover stelt Thomas Mann zijn religieus humanisme.
Zevenjaarlijkse heiligdomsvaarten zijn typisch voor de Rijn-Maasregio. De coronapandemie en de watersnood van juli 2021 hebben die religieuze traditie de voorbije jaren evenwel verstoord. Dit jaar wordt de draad weer opgenomen. De Heiligtumsfahrt in Mönchengladbach bijt de spits af. De Kroningsfeesten in Tongeren begin juli sluiten het rijtje.
In Cannes draait het filmcircus op volle toeren. Aan contrasten ontbreekt het er niet. Beste voorbeeld daarvan zijn Augure, een Congolese film van Baloji, die de aandacht van velen trekt, en de openingsfilm Jeanne du Berry, een historisch prentenboek dat al te zien is in de bioscoop.
Wie hier en daar zijn oor te luisteren legt, vangt snel gevoelens van onvrede op. Ongenoegen over de politiek, het onderwijs, het gezondheidssysteem, de pers, de Kerk, de sport, kortom, over alles en nog wat. En dus ook over onszelf. Sommigen klagen dat ze ‘zichzelf niet meer kunnen zijn’ en moeilijk hun draai vinden, dat de balans tussen gezin, werk en vrije tijd is verstoord. Voor anderen is er geen ‘klik’ met de samenleving meer, omdat ze er zich door de voortdurende veranderingen en technologische vernieuwingen niet langer in thuis voelen. Nog anderen zeggen onverbloemd dat ze de hoop op een betere toekomst hebben verloren.
Uitgeregend stappen ze op, maar dat hoeft de pret niet te drukken. Er plakken sporen van snoepgoed in hun mondhoeken en ze zijn bijzonder uitgelaten. Een verjaardagsfeestje, denk ik. De vijf kinderen zetten zich vooraan in de tram en gaan verder op in hun spelplezier. Twee moeders hebben tegenover mij plaatsgenomen. Vanuit hun ooghoeken houden ze de jolige bende en de voorbijglijdende tramhaltes in de gaten. Hun gesprek doet vermoeden dat ze elkaar niet zo goed kennen. Hooguit van aan de schoolpoort. ‘Blij dat ik zit. Ik ben nog altijd zo moe. Kanker doet wat met een mens.’
Het honderdjarige bestaan van Licht en Liefde gaat niet zomaar voorbij. Met een programma in 2023 en in 2024 staan er twee feestjaren op de planning. Het startevenement van dit bijzondere jubileum vond plaats op het Britse soldatenkerkhof Tyne Cot in Zonnebeke. Geen toevallige keuze, vertelt netwerkdirecteur Jan de Smedt.
