Beste Tertio-lezer, er wordt veel gesproken over jongeren, zeker binnen de Kerk. Waarom zouden we jongeren niet eens zelf aan het woord laten? Meer nog: als we ze de spreekwoordelijke pen geven en een volledige Tertio laten maken? Dat idee bleef hangen na ons gesprek met IJD Jeugdpastoraal Vlaanderen. En dan begon het: samen met een enthousiaste ploeg van jongeren kwam een heus jeugdnummer tot stand.
Zoals ze zelf schrijven: “Een Tertio door en voor jongeren. Over geloof, verbinding, vertrouwen, kracht en moed. We hopen dat deze jongereneditie je inspireert, gidst en helpt op je zoektocht naar zingeving. En onthoud: de weg zelf is de bestemming.”
Met deze editie willen we de intergenerationele dialoog stimuleren en zo het synodaal proces concreet maken.
Verder in dit nummer
“God leren (her)ontdekken in tijden van turbulentie kan op het eerste gezicht zinloos lijken.Toch bleek het in mijn leven het antidepressivum te zijn dat ik nodig had.” Dat waren de laatste zinnen die ik terug kon vinden in mijn dagboek van februari 2023. Na een periode van twee jaar zonder een voet te zetten in een kerk (zelfs niet als toerist), bleek mijn geloof in God datgene te zijn wat mij terug hoop bracht in het leven.
“Jongeren zijn het nu van de Kerk.” Die zin uit Christus vivit (2019) is de leidraad voor elk pastoraal contact met jongeren. Wie wil vernemen wat jongeren van de Kerk verwachten, moet bereid zijn antwoorden te formuleren op hun vragen. Ook en misschien vooral als dat geen makkelijke vragen zijn.
‘Proficiat met de 30, broer!’ Jouw ‘Bedankt’ volgt amper een minuut later. Het is de laatste keer dat ik je hoor… Een paar uur later beslis je dat die symbolische leeftijd van dertig jaar de druppel is. Je stapt nog even op tram 3, maar hebt al snel door dat ook deze rit geen bestemming voor jou in petto heeft. De tram blijft staan. Jij stapt af.
‘Maria reisde met spoed’ (Lucas 1, 39) is het officiële thema van de Wereldjongerendagen 2023, gekozen door paus Franciscus. Als gidsfiguur voor christenen is Maria, net als bij de vorige editie in Panama in 2019, opnieuw de protagoniste van de Wereldjongerendagen (WJD) in Lissabon. Godsdienstleerkracht en WJD-deelnemer Jarno Casier (26) gaat dieper in op het thema.
De Wereldjongerendagen vinden sinds 1985 afwisselend plaats in Europa of elders in de wereld. Voor de zeventiende editie van de WJD komen jongeren begin augustus samen in de Portugese hoofdstad Lissabon. Enkele WJD-deelnemers van vorige edities blikken terug op de mooie ervaringen die ze op de WJD hadden.
“Hey Eva, spreken we zaterdagavond af?” “Ik kan zaterdag niet. Ik ga naar de kerk.” “Naar de kerk?” “Ja, ik ben misdienaar.” “Misdienaar?! Wow, dat had ik niet in u gezien. Waarom geloof jij eigenlijk?” Die vraag. Dat is dus de reden waarom ik niemand vertel dat ik misdienaar ben. Ik schaam mij er niet voor. No way! Ik zou het van de daken schreeuwen. Ik zou er een lied over zingen. Ik zou er een column over schrijven. Maar die vraag. De vraag van één miljoen. De vraag die ik al jaren vermijd. Die vraag wordt nu op me afgevuurd. Als ik het foute antwoord geef, word ik naar huis gestuurd. Waarom geloof ik? Wat een vraag. Die vraag komt in mijn top drie van moeilijkste vragen. Met op één: waarom leef ik?
Aan het begin van de eeuwwisseling kiest de op dat moment 20-jarige Lies De Soete ervoor haar eeuwige professie af te leggen als Zuster van Don Bosco. Terwijl de meeste van haar leeftijdsgenoten ‘ja’ zeggen tegen een gezinsleven of hun kinderwens, kiest Lies er resoluut voor ‘ja’ te zeggen tegen de Kerk. Een beslissing die haar liefde voor God bekrachtigt, maar die ook een aantal stevige gevolgen met zich meebrengt: een leven in gemeenschap, de gelofte van gehoorzaamheid, nooit eigen kinderen hebben ...
Voor nogal wat mensen lijkt religie geen rol meer te spelen in hun leven. Wij zetten een gesprek op tussen zes jongeren voor wie dat wel zo is. Drie rooms-katholieken, twee moslims en een protestant hebben het over de rol van het geloof in hun leven, hoe je jezelf kan worden in een prestatiegerichte maatschappij en over de vooroordelen waarmee ze als gelovigen te kampen hebben. En wat blijkt? Er zijn meer gelijkenissen dan verschillen.
