Tertio 1083 - Stille, alledaagse goedheid

Op het toppunt van de tweede coronagolf schrijf ik mijn voorlopig laatste column voor Tertio. Mijn gedachten zijn eigenlijk bij mijn medewerkers, patiënten en hun families. Het verschil tussen “binnen” en “buiten” is haast onwezenlijk. Alles hebben we gedaan om het virus buiten te houden en toch werden we opnieuw geconfronteerd met een Covid-19-uitbraak in een van onze woonzorgcentra. De besmette bewoners dienden op een op te richten corona-afdeling bij elkaar geplaatst te worden. Het waren niet alleen dagen van hard werken, maar ook van hevige emoties. Medewerkers die in de eerste golf meewerkten tijdens een uitbraak in een van onze andere woonzorgcentra, kregen het vaak bijzonder moeilijk. Het bleek duidelijk dat het verdriet – om niet te zeggen het trauma – van de eerste golf nog niet verwerkt is. Dat mag niet verwonderen. Wel wonderbaarlijk was dat velen van onze medewerkers onmiddellijk bereid waren op de nieuwe corona-afdeling te werken en het beste van zichzelf te geven voor hun bewoners.